INTERNET

Adres fizyczny, zwany również adres MAC, to adres karty sieciowej, unikatowy w skali światowej, nadawany przez producenta danej karty podczas produkcji. Na podstawie tego adresu identyfikujemy komputery w sieci i przydzielamy im internet. Adres fizyczny składa się z 6 par liczb i/lub cyfr, oddzielonych myślnikami, dwukropkami, lub bez żadnego separatora, np 00:0A:E6:3E:FD:E1. Pierwsze 6 znaków to kod producenta, kolejne 6 to identyfikator danego egzemplarza karty. Adres MAC posiada każde urządzenie korzystające z sieci w standardzie Ethernet, czyli np: komputer, router, dekoder satelitarny, ale także komórki i interfejsy bluetooth.

Adres IP to ciąg 4 liczb rozdzielonych kropkami, np 77.46.127.255. Każde urządzenie korzystające z sieci musi taki adres posiadać, by móc komunikować się z innymi urządzeniami. Komputery klientów otrzymują te adresy od operatora za pomocą automatycznej konfiguracji, przy czym dane ustawienia są przypisywane konkretnej karcie sieciowej. Adresy IP dzielą się na publiczne i prywatne (zwane też zewnętrzne i wewnętrzne). Ruch w internecie odbywa się za pomocą adresów publicznych, a są one przypisywane operatorom przez międzynarodowego regulatora, w przypadku Europy jest to RIPE. Adresy prywatne mogą być używane przez każdego na własne potrzeby, przy czym ich specyfika jest taka, że nie da się za ich pomocą wyjść do internetu i muszą być zamienione na adres publiczny przez router. Wykorzystuje się je w małych sieciach domowych, lub gdy ilość dostępnych publicznych adresów IP nie jest wystarczająca. Najpopularniejsze pule prywatne to 192.168.x.x (wykorzystywane w routerach domowych) i 10.x.x.x (używane w większych sieciach).

Wykorzystanie adresów prywatnych narzuca pewne ograniczenia. Komputer z takim adresem nie jest widoczny w internecie i nie da się z nim bezpośrednio połączyć. Niektóre usługi, jak np: przesyłanie plików w komunikatorach nie działa w ogóle, a programy do wymiany plików nie oferują pełni możliwości. Również router, który musi śledzić wszystkie połączenia i zamieniać adres prywatny na publiczny, może nie być wydajny i spowalniać dostęp do internetu.

Windows XP, sposób prosty, z wączonym kablem:
1. Wejdź w Start->Panel Sterowania->Połączenia sieciowe.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszki na ikonie Połączenie lokalne i wybierz opcję Stan. Zwróć uwagę, czy jest to karta przewodowa. Jeśli ikona jest na szaro, to karta jest wyłączona i trzeba ją wcześniej włączyć. Jeśli opcja Stannie jest aktywna, oznacza to niepodłączenie kabla na którymś końcu.
3. W otwartym okienku wybierz zakładkę Obsługa i kliknij przycisk Szczegóły. Adres fizyczny powinien być pierwszy od góry.

Windows XP, sposób trudniejszy:
1. Wejdź w Start->Uruchom, w okienku wpisz cmd i zatwierdź.
2. W czarnym oknie wpisz polecenie ipconfig/all.
3. Odszukaj linijki Karta Ethernet Połączenie lokalne, parę linijek niżej powinien być adres fizyczny. Jeśli nic się nie pokaże, karta sieciowa nie jest zainstalowana, lub jest wyłączona.

Windows Vista, sposób prosty, z włączonym kablem:
1. Kliknij prawym przyciskiem myszki na ikonie ze stanem połączenia (zasobnik systemowy obok zegarka w prawym dolnym rogu, ikona monitora) i wybierz Centrum sieci i udostępniania.
2. W otwartym oknie w ramce po lewej stronie wybierz Zarządzaj połączeniami sieciowymi.
3. Kliknij prawym przyciskiem myszki na ikonie Połączenie lokalne i wybierz opcję Stan. Zwróć uwagę, czy jest to karta przewodowa. Jeśli ikona jest na szaro, to karta jest wyłączona i trzeba ją wcześniej włączyć. Jeśli opcja Stannie jest aktywna, oznacza to niepodłączenie kabla na którymś końcu.
4. Kliknij przycisk Szczegóły. Adres fizyczny powinien być trzeci od góry.

Windows 7, sposób prosty, z włączonym kablem:
1. Kliknij prawym przyciskiem myszki na ikonie ze stanem połączenia (zasobnik systemowy obok zegarka w prawym dolnym rogu, ikona monitora) i wybierz Centrum sieci i udostępniania.
2. W otwartym oknie w ramce po lewej stronie wybierz Zmień ustawienia karty sieciowej.
3. Kliknij prawym przyciskiem myszki na ikonie Połączenie lokalne i wybierz opcję Stan. Zwróć uwagę, czy jest to karta przewodowa. Jeśli ikona jest na szaro, to karta jest wyłączona i trzeba ją wcześniej włączyć. Jeśli opcja Stannie jest aktywna, oznacza to niepodłączenie kabla na którymś końcu.
4. Kliknij przycisk Szczegóły. Adres fizyczny powinien być trzeci od góry.

Windows Vista, 7, sposób trudniejszy:
1. Kliknij na flagę Start i tuż nad nią, w wyszukiwaniu wpisz cmd.
2. W czarnym oknie wpisz polecenie ipconfig/all.
3. Odszukaj linijki Karta Ethernet Połączenie lokalne, parę linijek niżej powinien być adres fizyczny. Jeśli nic się nie pokaże, karta sieciowa nie jest zainstalowana, lub jest wyłączona.

Linux:
1. Wejdź w tryb konsoli i wpisz /sbin/ifconfig -a
2. W wyświetlonych interfejsach odszukaj ten do internetu (zazwyczaj eth0). Adres fizyczny będzie po ciągu HWaddr.

Dopóki komputery, lub inny sprzęt korzystający z internetu, nie wychodzi poza obręb lokalu, nie ma ograniczeń co do ich ilości. W zależności od wybranego sposobu podłączenia (switch lub router), opłata miesięczna wzrasta o dodatkowe 10 zł za każde kolejne urządzenie w przypadku switcha, lub nie zmienia się, w przypadku routera. Zawsze jednak prędkość internetu zostaje podzielona na wszystkie komputery. Różnice w działaniu przy obu wariantach są opisane w innym temacie.

Konieczny jest zakup dodatkowego urządzenia – switcha lub routera. W przypadku routera należy go poprawnie skonfigurować, by sam miał internet, a sieć bezprzewodowa była dostępna na hasło i odpowiednio podłączyć kable (kabel z sygnałem do wydzielonego portu, komputery do pozostałych). W przypadku switcha należy podać adres fizyczny każdego komputera, który ma korzystać z internetu i wszystkie podłączyć do urządzenia. Najczęściej jest wymagana przeróbka sieci internetowej w lokalu i dociągnięcie kabli do pokoi. Nasza firma robi to odpłatnie wg pozycji w cenniku.

Dlatego, że urządzenie lub komputer posiada adres fizyczny niezarejestrowany w naszej bazie. Żeby nowy komputer mógł korzystać z internetu, konieczne jest zgłoszenie do Biura Obsługi Klienta jego adresu fizycznego. W przypadku routera można sklonować w nim adres fizyczny dotychczas używanego routera. Dzięki temu router będzie miał programowo ustawiony ten sam adres MAC, co komputer.

Switch, zwany również przełącznikiem, to proste urządzenie rozdzielające sygnał internetowy. W zależności od modelu, może mieć 5, 8, 16, lub więcej portów, każdy z nich daje możliwość podłączenia komputera i głównej linii internetowej. Urządzenie nie wpływa w żaden sposób na przepływający przez nie ruch i pomijając drobne, liczone w milisekundach opóźnienia, jest zupełnie przezroczysty i stwarza wrażenie, jakby każdy komputer był podłączony oddzielnym kablem. Urządzenie wymaga zasilania. Cała sieć firmy Euronet oparta jest na switchach.

Router to bardziej zaawansowane urządzenie rozdzielające sygnał. Również ma kilka wyjść do podłączenia komputerów (najczęściej 4), natomiast główny kabel internetowy wkłada się zawsze w wydzielony port (zwany najczęściej WAN) służący do dostarczenia sygnału routerowi. W zależności od modelu może również rozprowadzać internet bezprzewodowo. Chociaż router jest bardzo podobny do switcha to działa na zupełnie innej zasadzie. Każdemu urządzeniu doń podłączonemu przyznaje adres IP z prywatnej puli (najczęściej 192.168.x.x), samemu posiadając adres publiczny przyznany przez operatora. Każdy pakiet z prywatnym adresem IP komputera musi zostać zamieniony na publiczny adres IP przyznany routerowi, i na odwrót. Czynność ta jest nazywana translacją adresów, lub skrótem NAT, potocznie się mówi na to “natowanie” lub maskarada. Dzięki translacji można podłączyć do routera dowolną ilość komputerów nie ponosząc dodatkowych opłat na rzecz operatora, dzieje się to jednak kosztem spowolnienia pracy internetu, szczególnie drogą bezprzewodową. Drugą wadą routerów jest ich duża awaryjność i skłonność do zawieszania się.

Podsumowując cechy switcha:
+ przeciętna cena ok 20-50 zł
+ brak spadku prędkości wywołanego przez same urządzenie
+ większa bezawaryjność
– każdy podłączony komputer musi być zgłoszony operatorowi, co wiąże się z dodatkowymi kosztami
– dostarcza sygnał tylko przewodowo

i routera:
+ przeciętna cena ok 100-150 zł
+ dostarcza sygnał bezprzewodowo
+ nie trzeba rejestrować u operatora dodatkowych komputerów
+ zwiększona ochrona przed atakami bezpośrednio na adres IP
– słaba wydajność
– niska niezawodność
– ogromna popularność powodująca duże zakłócenia w eterze

Może to być dowolny router działający w sieci LAN (zwaną często siecią osiedlową). Proszę wystrzegać się wszystkiego z “modem”, “DSL”, lub “Access Point” w nazwie. Router powinien mieć kilka portów. Jeden do podłączenia internetu i kilka, najczęściej 4, do podłączenia komputerów w lokalu.
Najpopularniejsze modele to:
– Linksys WRT54GC, WRT54G2, WRT120N,
– Netgear WGR614, WNR2000,
– D-Link DI-524, DIR-300.
Proszę wymienionych routerów nie traktować jako zalecanych przez nas z gwarancją jakości, po prostu wymienione zostały modele, z którymi najczęściej mamy do czynienia u klientów.
UWAGA! W związku z coraz częściej powtarzającymi się problemami z routerami TP-Link, zalecamy aktualizację oprogramowania routera do najnowszej wersji.

Pierwsza czynność to poprawne podłączenie routera i komputera. Główny kabel, który do tej pory był podłączony do komputera należy przełożyć do routera w specjalny wydzielony port. Opisany jest on najczęściej jako WAN lub Internet, nieraz oddzielony od pozostałych. Pod żadnym pozorem nie należy go wkładać w gniazda opisane jako 1-4. Po wykonaniu tej czynności proszę podłączyć komputer dołączonym do zestawu kablem do któregoś z portów 1-4. Jeśli to możliwe, powinien to być ten komputer, na którym wcześniej był internet bezpośrednio z kabla. Nawet, jeśli to był laptop, który docelowo ma mieć internet bezprzewodowy.

Po podłączeniu należy ustalić adres IP routera. Powinien być na odwrocie, a na pewno w instrukcji. Jeśli są problemy z odszukaniem, w ostateczności można skorzystać z instrukcji odnajdywania adresu fizycznego zamieszczonej wyżej, szukajšc pola “Brama domyślna”. Odszukany adres należy wpisać w przeglądarce, jeśli strona się nie wyświetli należy dodać http:// na początku, np.: http://192.168.0.1. Po zalogowaniu się (login i hasło również powinny być na routerze lub w instrukcji) trzeba odszukać opcję klonowania adresu. Jej użycie, najczęściej polegające na kliknięciu przycisku, spowoduje przypisanie routerowi adresu fizycznego odczytanego z komputera. Po zapisaniu router powinien otrzymać internet.

Drugim krokiem jest ustawienie szyfrowania i nazwy sieci bezprzewodowej. Opcje te powinny być w zakładce Wireless, lub analogicznej. Nazwę sieci wpisuje się w polu SSID. Będzie to informacja ogólnie dostępna, bo pojawi się na liście dostępnych sieci bezprzewodowych, i niekoniecznie musi mówić cokolwiek o jej właścicielu. Oprócz SSID, w zakładce Security trzeba włączyć szyfrowanie. Jeśli to możliwe, najlepiej wybrać WPA2. Powinno się pojawić pole na hasło, które należy zdefiniować. Jeśli router nie wymaga inaczej, hasło nie powinno być mniejsze niż 8 znaków. Po zapisaniu ustawień należy w laptopie wyświetlić listę dostępnych sieci bezprzewodowych, odnaleźć swoją i wybrać połączenie, wpisać hasło i poczekać na zestawienie połšczenia.

Ponieważ internet jest dostarczany konkretnej karcie sieciowej, podłączenie routera do kabla nie wystarczy, by otrzymał on internet. Router również posiada kartę sieciową i ma ona swój własny numer. Jeśli ten numer nie jest dopisany do profilu abonenta, jest traktowany jako obcy sprzęt. By router odbierał internet, należy zarejestrować w biurze jego adres fizyczny, lub – co zalecamy – sklonować adres z komputera. Dzięki klonowaniu router będzie miał ten sam adres fizyczny co komputer, a jeśli komputer korzystał z internetu, to router też będzie. Dodatkowo takie rozwiązanie daje nadal możliwość podłączenia komputera bezpośrednio do kabla, co może być przydatne przy korzystaniu z sieci lokalnej, lub diagnozowaniu usterek.

Routery najczęściej same potrafią sklonować adres fizyczny podłączonego komputera, jeśli tylko im się każe to zrobić. W zależności od modelu, robi się to inaczej, np:
– w Linksysach na karcie Setup->MAC Address Clone trzeba przełączyć tryb na Enable i wcisnąć Clone Your PC’s MAC
– w starszych D-Linkach w karcie Home->WAN przycisk Clone MAC Address, w nowych Setup->Internet->Manual Configure przycisk Clone Your PC’s MAC Address
– w TP-Linkach jest to odnośnik MAC Clone w dziale Network, tam wystarczy kliknąć na Clone MAC Address
– w Belkinach w dziale Internet WAN w odnośniku MAC Address przycisk Clone

W dzisiejszych czasach istnieje wiele darmowych jak i płatnych programów pocztowych.Każdy z naszych abonentów ma możliwość założenia konta pocztowego w naszej domenie.

Poniżej przedstawiamy ustawienia do zewnętrznych programów pocztowych:
Serwer nasz obsługuje pocztę szyfrowaną SSL jak i nie szyfrowaną oraz zarządzenie przez www:

Serwer poczty przychodzącej pop3: mail.euro-net.pl
Serwer poczty wychodzącej smtp: mail.euro-net.pl
www: http://www.poczta.euro-net.pl

W przypadku wybrania szyfrowanego połączenia, proszę zmienić domyślne porty na :

pop3s: port 995
ssmtp: port 465

Proszę nie zapomnieć włączyć: serwer wymaga uwierzytelnienia,bez tej opcji nie będzie można wysłać poczty na inne serwery. Na Państwa koncie został założony katalog, w którym znajduje się miejsce na stronę. Adres www.euro-net.pl/~login (zamiast login należy użyć nazwy Państwa skrzynki pocztowej). Wgrywanie strony następuje poprzez serwer ftp. Natomiast w celu zalogowania należy użyć danych od poczty.